یک کدام از بعد ها معماری آرامگاه در کشور تشریفات مشهد ایران، ساخت‌و‌ساز رابطه فی مابین دنیا دنیوی و معنوی میباشد و میتواند مفاهیم رمزی و نمادین داشته باشد.
تنوع در صورت و ساختار بناهای آرامگاه های کشور ایران به سیرتکامل ایست که نمیتوان آنها‌را همانند مساجد در گروههای مشخص و معلوم مدل شناسی و گروه بندی کرد
معماری چهارتاقی تحت عنوان پایه معماری اهل ایران، نقش بسزایی در بقعه سازی بعداز اسلام از خویش به مکان نهاده میباشد. این سرمشق در تک تک عصر ساسانی، یکی مهم ترین الگوهای معماری مذهبی بوده و ناگهان بعداز اسلام، برای مدتی، حضورش در معماری جمهوری اسلامی ایران کمرنگ شد.
از راههای دوباره ظهور آن در معماری کشور‌ایران، با نزدیکترین نوع شغل کرد، به معماری ماقبل از اسلام خویش، یعنی معماری مذهبی در قامت حرم سازی بود. آرامگاه دارای شهرت امیر اسماعیل سامانی با پلانی مربعی و گنبدی بر محل تقاطع محورهای سازه، شاهدی بر این مدعی میباشد. آنچه در ارتباط هیبت شکلی بقاع ها، مورد قبول اکثریت دانشمندان میباشد، تقسیم بندی مقابر به دو گروه برجی صورت و چهارگوش گنبددار میباشد.
در اوایل زمان اسلامی فرایند تکوین تیم های آرامگاه های کشور ایران در حین زمان اسلامی یکنواخت نبوده و طی زمان های متعدد دارنده فراز و نشیب های فراوان بوده میباشد.
با اعتنا به اثرها برجای باقی‌مانده از اولِ زمان اسلامی تا پیش از عصر سلجوقی ردپایی از این موسسه بناها چشم نمیشود ولی سنت ایجاد کرد آرامگاه در کشور ایران به دو شکل مربعی صورت گنبد دار و برجی صورت منفرد از رویش خاصی منتفع بوده میباشد.
از شاخص ترین مثال های نوع مربعی صورت می شود به آرامگاه دارای اسم و رسم امیر اسماعیل سامانی در شهر بخارا که وابسته به عصر سامانی و حرم ارسلان جاذب در سنگ بست مشهد که وابسته به زمان غزنوی میباشد اشاره نمود.
گنبد قابوس در دشت گرگان نیز از شایسته ترین و سابق ترین مثال های نوع برجی صورت میباشد که در زمان آل زیار ایجاد شده است. از اواخر عصر سلجوقی به آن‌گاه می اقتدار آدرس از دسته های آرامگاهی متشکل از بناهای متفاوت را در بقاع پادشاه سنجر در شهر مرو یافت. این حرم بخشی از دسته جامعی میباشد که مشتمل بر کاخ و مسجدی می گردیده و از این رو جزء اولیه تیم های آرامگاه های کشور‌ایران میباشد که الگوی تشکیل داد گروه های آرامگاهی ادوار آینده گشته میباشد.
بقعه سابق الذکر همینطور وسیع ترین آرامگاه پر اسم و رسم مربع گنبددار سلجوقی میباشد که نسبت پهنا آن به طول ۲ : ۱ میباشد.
پس از زمان سلجوقی و بخصوص طی عصر ایلخانی با دقت به تغییر و تحول مذهب سلاطین مغول، شاهد تحولات عظیم ای در عرصه سنت تشییع‌جنازه هستیم.
درین بعد از ظهر تشکیل داد دسته آرامگاه های جمهوری اسلامی ایران با الهام از اماکن مقدس و متبرک و مرکزها علمی آموزشی، که در واقع ترکیبی از گروه های علمی مذهبی میباشد، به یک سنت شهری و معماری تبدیل گردیده که از آن بعنوان ابواب البر ياد می شود. در واقع طی این عصر، ابواب البر جایگزین هسته مرکزی کهن یا این که کهندژ، ولی با رویکردی مذهبی شوید. همانطور که از اسم این پدیده نیز بر می‌آید، این موسسه بناها، درگاه های نیکوکاری بودند که در هسته مرکزی شهر با عملکردهای مذهبی و علمی آموزشی با مرکزیت یک بقعه سازه می شدند.
لذا می قدرت ذکر کرد آرامگاه های کشور‌ایران این بعد از ظهر خلاف پیشین جای و محلی برای اشاعه تانی و عبادت و فضیلت میباشد که برای دستیابی درجات و در هر کدام از مسئله های فوق، بناهای مایحتاج را تاسیس می کردند. مثلا این موسسه ها می شود به ابواب البر شنب غازان ، ربع رشیدی و سلطانیه اشاره کرد.
یک کدام از بعد ها معماری آرامگاه در کشور تشریفات مشهد ایران، ساخت‌و‌ساز رابطه فی مابین دنیا دنیوی و معنوی میباشد و میتواند مفاهیم رمزی و نمادین داشته باشد.
تنوع در صورت و ساختار بناهای آرامگاه های کشور ایران به سیرتکامل ایست که نمیتوان آنها‌را همانند مساجد در گروههای مشخص و معلوم مدل شناسی و گروه بندی کرد
معماری چهارتاقی تحت عنوان پایه معماری اهل ایران، نقش بسزایی در بقعه سازی بعداز اسلام از خویش به مکان نهاده میباشد. این سرمشق در تک تک عصر ساسانی، یکی مهم ترین الگوهای معماری مذهبی بوده و ناگهان بعداز اسلام، برای مدتی، حضورش در معماری جمهوری اسلامی ایران کمرنگ شد.
از راههای دوباره ظهور آن در معماری کشور‌ایران، با نزدیکترین نوع شغل کرد، به معماری ماقبل از اسلام خویش، یعنی معماری مذهبی در قامت حرم سازی بود. آرامگاه دارای شهرت امیر اسماعیل سامانی با پلانی مربعی و گنبدی بر محل تقاطع محورهای سازه، شاهدی بر این مدعی میباشد. آنچه در ارتباط هیبت شکلی بقاع ها، مورد قبول اکثریت دانشمندان میباشد، تقسیم بندی مقابر به دو گروه برجی صورت و چهارگوش گنبددار میباشد.
در اوایل زمان اسلامی فرایند تکوین تیم های آرامگاه های کشور ایران در حین زمان اسلامی یکنواخت نبوده و طی زمان های متعدد دارنده فراز و نشیب های فراوان بوده میباشد.
با اعتنا به اثرها برجای باقی‌مانده از اولِ زمان اسلامی تا پیش از عصر سلجوقی ردپایی از این موسسه بناها چشم نمیشود ولی سنت ایجاد کرد آرامگاه در کشور ایران به دو شکل مربعی صورت گنبد دار و برجی صورت منفرد از رویش خاصی منتفع بوده میباشد.
از شاخص ترین مثال های نوع مربعی صورت می شود به آرامگاه دارای اسم و رسم امیر اسماعیل سامانی در شهر بخارا که وابسته به عصر سامانی و حرم ارسلان جاذب در سنگ بست مشهد که وابسته به زمان غزنوی میباشد اشاره نمود.
گنبد قابوس در دشت گرگان نیز از شایسته ترین و سابق ترین مثال های نوع برجی صورت میباشد که در زمان آل زیار ایجاد شده است. از اواخر عصر سلجوقی به آن‌گاه می اقتدار آدرس از دسته های آرامگاهی متشکل از بناهای متفاوت را در بقاع پادشاه سنجر در شهر مرو یافت. این حرم بخشی از دسته جامعی میباشد که مشتمل بر کاخ و مسجدی می گردیده و از این رو جزء اولیه تیم های آرامگاه های کشور‌ایران میباشد که الگوی تشکیل داد گروه های آرامگاهی ادوار آینده گشته میباشد.
بقعه سابق الذکر همینطور وسیع ترین آرامگاه پر اسم و رسم مربع گنبددار سلجوقی میباشد که نسبت پهنا آن به طول ۲ : ۱ میباشد.
پس از زمان سلجوقی و بخصوص طی عصر ایلخانی با دقت به تغییر و تحول مذهب سلاطین مغول، شاهد تحولات عظیم ای در عرصه سنت تشییع‌جنازه هستیم.
درین بعد از ظهر تشکیل داد دسته آرامگاه های جمهوری اسلامی ایران با الهام از اماکن مقدس و متبرک و مرکزها علمی آموزشی، که در واقع ترکیبی از گروه های علمی مذهبی میباشد، به یک سنت شهری و معماری تبدیل گردیده که از آن بعنوان ابواب البر ياد می شود. در واقع طی این عصر، ابواب البر جایگزین هسته مرکزی کهن یا این که کهندژ، ولی با رویکردی مذهبی شوید. همانطور که از اسم این پدیده نیز بر می‌آید، این موسسه بناها، درگاه های نیکوکاری بودند که در هسته مرکزی شهر با عملکردهای مذهبی و علمی آموزشی با مرکزیت یک بقعه سازه می شدند.
لذا می قدرت ذکر کرد آرامگاه های کشور‌ایران این بعد از ظهر خلاف پیشین جای و محلی برای اشاعه تانی و عبادت و فضیلت میباشد که برای دستیابی درجات و در هر کدام از مسئله های فوق، بناهای مایحتاج را تاسیس می کردند. مثلا این موسسه ها می شود به ابواب البر شنب غازان ، ربع رشیدی و سلطانیه اشاره کرد.
شاهزاده حسین نظام آباد