امامزاده شاهزاده حسین نظام آباد در مجاورت تشریفات مشهد روستای نظامآباد در ۳۵ کیلومتری شمال شهر اراک و در پهنا جغرافیایی ۳۴درجه و یاتزده دقیقه و ۵۰درجه ارتفاع جغرافیایی قرار گرفته میباشد.این سازه مدفن یک کدام از نوادگان امام موسی کاظم (ع) میباشد و در حدود۴۰کیلومتری شمال اراک و در کنار جاده آسفالت فعلی، در کنار تپه باستانی احمدآباد جای دارد که سازه به گفته قدیمیان روستا ساختمانی ۷ طبقه بوده میباشد که یکیاز مرکز ها حکومتی سلسلههای گذشته بوده (که تا به حالا یک سری توشه گزینه نماید و کاو سودجویان قرار گرفته میباشد) و در شرق روستای نظامآباد واقع می باشد.
این جای مقدس دارنده سه تراس بلندمرتبه، یک حسینیه و گنبدخانههای دو فایل بر فراز قسمت مهم میباشد که طول هر مورد از گنبدها ۱۱ متر و قطر آنها ۵/۶ و ۵/۷متر میباشد.مقبره اساسی ۸ضلع دارااست، و مشتمل بر دو پوشش آجری از خارج و طاق ضربی گچی از درون می باشد. پوشش بیرونی ۱۲رکن تاسیس شده که بنای مهم مرتبط با زمان پیش از صفویه و زمان ایلخانی میباشد. بنای اساسی استوانهای صورت بوده و دو دیواره می باشد که اواسط دو دیوار پوک و توخالی میباشد.
قسمت مهم، کهنترین بخش سازه را تشکیل میدهد و فی مابین آجرها کاشی نیلی رنگکاری گردیده بر زیبایی آن افزوده و تزیینات آن با کاشی از نوع معرق میباشد. گنبد مهم و ساق آن و همینطور نمای حیاطها و فضا گنبد در هم اکنون تخریب بود که در سال ۱۳۷۴ه.ش بوسیله سازمان ارثیه فرهنگی استان مرکزی نوسازی و نوسازی گردیده است. درب چوبی در فضای ورودی به گنبد اساسی نصب گردیده که حائز اهمیت و بها بسیار بالایی میباشد و با وجود طرحهای گرهکاری گردیده، میان آن اسم خجسته امام علی (ع) حک گردیده است.
با اعتنا به تندرست نوع چوب آن هنوز معلوم وجود ندارد که محصول آن از کدام نوع چوب میباشد.وجود محراب خوشگل در گنبد مهم، ذوق وسلیقه هنری را از دید گچبری به ثابت میرساند. نگارگری داخل سقف مرتبط با زمان صفویه میباشد که تجدید بنا گردیده است. الحاقات جناح شرقی و شمالی و جنوبی و تراسها جزو اساسی سازه نبوده و در عصرهای آن گاه افزوده شده است. اثرها باقیمانده در راز درب جناح جنوبی سال تشکیل داد سازه و اسم بانی را علامت می دهد که متاسفانه قسمتی از کاشیهای میانی آن به گذر زمان فرصت ریخته و از دربین رفته میباشد.
کارشناسان متشخص به جا مانده فرهنگی استان مرکزی با دقت به نوع معماری و سال ایجاد کرد الحاقات، احتمال میدهند که ساخت و ساز تراسهای پس از مهاجرت ناصرالدینسلطان به عتبات و به امر وی بوده میباشد. بیشترین مصالح سازه خشت کهن، خاک،گچ و کمی هم سنگ و چوب جهت کلافکشی میباشد، که نقل مینمایند به امر بانی سازه در اطراف حرم، کوره آجرپزی دایر بوده که اثراتی از آن باقی نمانده میباشد. الحاقات و حیاطها مرتبط با عصر قاجار میباشد. در تراس شرقی و رمز درب آن که با کاشی خشتی تزیین، یادگاری از محمود یا این که محمد رجب که بیان کننده معمار بوده به طور کتیبه جان دار میباشد.